De Jordaan, Mooie Karel

378

ongehoords. Zijn denken en handelen was zoo beschamend verangstigd onder de eeuwige spionnage van het gevangkijkgaatje en de strenge bewaking der beambten bij iederen stap, dat hij nauw kon begrijpen hoe al deze schepselen in de vrije straat zoo maar heen-en-weer renden of reden of wandelden, zonder tegenstand, zonder bespieding. Wat had hij zich toch vergist! Hij dacht alles zoo doodgewoon weer te kunnen verrichten en te kunnen verwerken. Frans had gemeend, dat hij door iedereen zou worden opgemerkt. Hij dacht dat de heele wereld op hem, doortrapten insluiper en roover, minachtelijk zou neerzien; dat de menschen onmiddellijk zouden ontdekken dien vreemden angst in zijn oogen, die schuwheid in zijn gezicht en die griezelig-bleeke ge-vangeniskleur van zijn huid. Straks, in de glanzende spiegelruiten, had hij al even, heel snel naar zichzelf gegluurd. Maar hij dorst nauwelijks langer dan een tel te lensen. Frans was bang voor zijn eigen uiterlijk. Hij liep, hij liep door de droef-druilende regenstad, zonder te weten waar en hij kreeg een smaak in den mond alsof hij ranzige olie had gedronken. Hij liep smartelijk-verward in zichzelf te vechten, en hij voelde dat zijn verstand heelemaal was verlept en zijn gansche wezen uitgedord. Waarom dien grilligen angst, die benauwing voor de menschen, vroeg hij zich kregel af? Waarom dat bijna smeekend-schuchtere verlangen, om weer achter het muur-donker weg te sluipen? Hij was toch niet gebrandmerkt als de wreed- en beestelijk-geteekenden van vroeger tijden? Hevig kneep Poort zijn vuisten in kramp saam den zak in, en uitdagend zei hij tot zichzelf dat hij maling moest hebben aan al die kuierende en voorbij-marcheerende snoeshanen; dat hij iedereen op zijn gezicht zou slaan, die hem in den weg kwam loopen of die hem nog langer zou willen pesten en tergen. Hij liet zich niet sarren...

Daar had je het! Dra bleek hij weer de oude, brutale karonje uit den tijd van zijn inbraken; geen duivel of dood vreezend.Wat was hij anders dan al die andere schepselen Gods ? Kom, er bovenop Frans en flink vooruit, een, twee, een,

Lensen: kijken. —