De Jordaan, Mooie Karel

319

op. Karei besefte niets, vroeg zich nauwelijks af of hij Frans had gedood; het kon hem in zijn striemende vertwijfelingen ook niets meer schelen. Want saamgeschuimde wraakdrift, — donkere haat-bezielster, — ziedde nog in hem rond. Karei wilde ook naar Corry toe. In zijn afschuw voor Frans mengelde hij zijn walg voor Corry, en eer hij het zelf bezon, stond hij tegenover Frans Leerlap en Nel in de Dwarsstraat, met bebloede, bevende knuisten.

Frans Leerlap, de tobber, als een tronkje, kroop weggebukt het keldertje in, schuw mompelend:

— Allejesis mins... hij reist op de meid... hij reist op de meid!

Nel, het schrikgelaat oranjevaal, bibberde bleek wat stotter-woorden uit... dat... da... guns... dat Corry al lang weer naar Den Haag was.

Ontzind, de oogen alleen vlam, luisterde Karei in schijn ongeroerd. Hijgend keerde hij zich plotseling om en stapte bij Ant binnen. Zijn roode dolle oogen, nog zwaar opgezwollen, zagen de vrouwen het éérst in de Dwarsstraat. Toen verscheen Karei in zijn zwarte trui, hoog en slank, en dreigend-trots opgericht als een strijder. Ant, in angst, strompelde het trapje op, achter de hielen voortgeduwd door Alie en Greet. Zoo in misvormde afgrijselijkheid en wilde schennis-drift hadden ze rampzaligen Karei Burk nog nimmer gezien.

Toen hij met een heesche, onherkenbare stem ook zijn schoonzuster vroeg of het waar was dat Corry alweer in Den Haag zat, Ant schichtig knikte onder hevig wenkbrauw-dansen, en Alie ja-ja durfde te huilen, brak weer Mooie Karel's ontzinde, wraakgierige jaloezie open en wilde hij in zijn kwaden-dronk-bezwijming terug naar Frans Poort, om dien opnieuw wurgend neer te sleuren, al knapte hij er ook tien jantjes voor op! Karei liep haveloos in zijn enkele, hoog-gekraagde zwarte trui, waar hij telkens zijn bloedend-gewonde knuisten aan afveegde. Zijn goudblonde kuif sprong met woeste sprietelingen onder zijn lichte pet uit en over zijn streng-sclioon gezicht rilde telkens een akelig-wreede zenuw-

Op iemand reizen: iemand opsporen om zic.i te wreken. — Tien jantjes: tien jaar gevangenisstraf —