De Jordaan, Mooie Karel

TIENDE HOOFDSTUK.

I.

Karei leefde na Corry's hevig-grievende ontwijking, tusschen een soort van verdofte razernij en suffe verootmoediging. Star staarde hij in een rauwe, sombere droefnis neer. Een hoonende schande was hem aangedaan. In de stilte van zijn verkropten wrok hoorde hij niets anders dan traag lekken van zwarte bloeddroppelen. Onder verwarrende angsten greep hij naar gruwelijke dreig- en moordplannen. Maar die zonken weer weg in zijn worstelende pijnziel. Hij wierd inkeerig en in zichzelf een vreemd, snijdend vereen-zamings-gevoel gew»ar. Al was hij de beminde pronk van de buurt, de bewonderde vuistvechter en de goddelooze vrouwenjager, alle kameraadschap nu prikkelde hem, omdat die kerels, die blaasbalgen, die wijven, zijn eenzaamheid en angsten eigenwijs poogden te peilen.

Corry in haar tyrannie, liet hem ademloos zwerven en ronddolen. Zij, zij alleen was dl zijn gedachten en daden! Gonzende Greet, de geplukte bloem, met haar raadselachtig-eerzaam gedoe, werkte hem kniezend en verteederend tegen; wroette trouweloos in het geniep.

Frans Leerlap en Nel stonden in halfschreiende ontstelling machteloos; ontlokten Corry geen kreet. Neel Burk, vol