Het Volk God's, van Armen en Rijken

85

— A Sua Majestade a Rainha, dos pai'zes Baixos, e Suc Real Consorte, a Serenissima Princeza Sua Filha, a Sua Majestade a Rainha Viuva, aos descen-dentes da Cazal Real de Oranje-Nassao, aos illustres Menbros que concorrem no Governo destas Terras e'aos Nobres e Veneraveis Senhores...

Sem verslikte zich ironisch...

— Luister an de koning van de Repebliek, beiser leiser... A Sua Majestade... Dat hoor je nie op de viool of op de kaddermijn...

Diktongig ontglipte het Spaansch zijn wulpsche geinlippen en de menschen lachten, alsof ze naar een comedieklucht luisterden.

Het bestolen vrouwtje wreef beteuterd de dikke handen over haar geschorte heup, druilde schuw weg en mompelde dof, geslagen door zulke Joodsche ironie:

— Sóf... sof... wat heb ik 'n sof!...

De tram onweerde hevig in de straat-nauwte, tusschen de handelsherrie voorbij, met getingel en bonzend railsgedreun, als over een bochtige brug. Alles drong weer saam naar hinkenden Nathan, naar Moos, Sem en Elie Schaap, den marktpias, hooggehoed, die ,,spesejaal" op Feestdagen, met papieren lampekappen ventte en met goedkoope schildpad-kammen.

Spottend schreeuwde hij, met geknepen bijklank door zijn poliepen-neus:

— Twee zente wat je d'r uit haalt bij de ongeschore paap!... Tien zente 'n kammetje van goudhhh en wat je laat legge... Nou kê je kamme, haar of geen haar... kamme mot je... kamme kê je... Maar tien zente 'n kam van goudhhh!...

Zijn ontglorieden hoogen hoed liet hij dansen op den narrenkop. En weer joelde hij met nasale stem:

— De hooge hoed van Elie Schaap is gekaap......

maar an de lampekappe heb ie nie kenne gappe... Die binne betaaldhh en afgehaaldhhh...

In de walmend-grauwe Houtcoopersdwarsstraat zwol het oproerachtig lawaai benauwend aan. Uit het café ,,De groote slok" schetterde een monstergroote gramophoon. Vóór de kroegdeur drongen visch- en fruitverkoopers saam en slurpten dampende thee uit

Beiser leiser: booze kerel, — Kaddermijn: quatremains.