Kunstenaarsleven, eerste deel

4i

zamerhand dwingen een betrekking te zoeken. De meisjes zou ie zoo spoedig mogelijk ergens voor opleiden, en de kleine kereltjes weer naar school sturen.

Dan zou er nog 'n innig vriend van hem, De Roevers, die 'n groote zaak dreef, bij hem komen inwonen om huurkosten te dekken, 't Was 'n mooie, flinke, blonde, frissche kerel, die veel bewondering voor Maurice's schrijverij voelde. Fleury had vreemde, grillige, wilde gedichten geschreven, die z'n vriend De Roevers heel mooi vond, en andere vrienden ook. Er was altijd gewarrel van vrienden om hem heen, die bewondering verkalden. Maar daar gaf ie niets om, wijl hij in hun bewondering voelde, dat ze 'm toch niet begrepen.

Hij wist van zichzelf, dat er iets heel oorspronkelijks in hem werkte en leefde. Z'n verzen wou hij rag-fijnste verklankingen doen zijn van muziektaal en tegelijk ook symbolische uitdrukking van aandoeningsleven. Hij wilde klank-verzen, en niets van anderen lezen, want liever hakte hij zich een hand af, dan onpersoonlijk het hevige en teedre te uiten, dat er in hem zoo zuiver leefde.

Vooral Louise liet hem zoo nu en dan de opgeschroefde extase van al die vrienden zien. Zij deed hem voelen, hoe sterk ze'm geestelijk uitputten en niets teruggaven. Hij begreep, dat ze waarheid sprak en daarom juist verlangde hij zoo innig naar haar oordeel over z'n werkproeven. Er was geen schepsel in de schrijvers-wereld, dien hij kende, van wien hij 'n steuntje verwachten kon. Hij leefde op zichzelf, en dis ie wat deed, moest 't geheel door eigen innerlijke kracht waarde hebben en leven. Maar Louise sprak heel weinig over z'n arbeid. Dat griefde hem wel eens. Soms zei ze iets en in iedere trilling van haar stem verwachtte ie dan z'n lot. Ze zei hem ronduit, dat ie onmogelijke, grillige dingen wou, dat woordmuziek en taalmuziek geen klankverwantschap hadden, en dat de klanksuggestie van 't woord heel anders op de verbeelding en 't gevoel inwerkte, dan die van den toon. Hij rilde bij die kritiek, 't Was alles weer gezegd met zwakke, innige stem, nu en dan doorschokt van kleine kuchjes, maar zoo raak, zoo raak. Want