Kunstenaarsleven, eerste deel

II

't Bleek, dat hij absoluut geen bediende kon aanstellen, die 't zware en toch nietige, luttele deel van den arbeid zou doen. Hij kreeg wel klantjes, maar ook veel wanbetalers, studenten en kredietvragers. Z'n vak eischte doorgaande, blijvende nuchterheid en strakke aandacht. En die aandacht wou hij alleen geven aan wat 't mooist zong in z'n kunstenaarsziel. Hij werd er dol, woest en prikkelbaar onder. Z'n temperament was machtig, z'n geest zwervend en van duizelende fantasie, en z'n ziel vurig, wild en vol van trillend verlangen naar 't mooie. In zijn zaak kon hij geen beleefdheids-lachjes vergrinneken naar klantjes, die wat degelijks gekocht hadden en hij kon geen praatjes over weer en fatsoen aanlengen met schijnlieve zedelij kheids-speeches. Kwamen er klanten, die hem z'n meening vroegen over 'n modern boek, dan diskusiseerde hij, onafhankelijk, scherp, genadeloos, wanneer hij in hun antwoorden dom vooroordeel of stomme spotzucht voelde. Dat gaf botsing en nooit zag ie ze weer in z'n winkel terug. Hij voelde dan zelfverwijt, nam zich voor geen enkel woord meer van z'n innigst denken met hen te wisselen. Den volgenden dag was 't weer precies zoo ! Met de week ging ie achteruit. Hij werd baloorig, stil en melancholiek. — Toen juist, op dien koncert-avond, had hij Louise Veldhuis ontmoet.

Daar voelde hij den schok, die 'm sidderen deed, beven tot in ieder en vezel van zijn lichaam. Hij voelde zich stom, alsof hem z'n tong, de keel was uitgerukt. Daar geurde nu z'n jeugd inééns naar hem toe, zag ie roode pioenen uit tuintjes in z'n straat plots weer voor z'n oogen schemeren en 't bleef geuren rondom hem, of ie over 'n zomerochtendwei liep en langs boekweit-akkers ademde.

God, god, die zaligheid, daar was ze nu tóch over 'm uitgestort. Louise, Louise! Er blakerde koorts in z'n handen. Hij voelde zich verhit, alsof ie tegen 'n gloeikachel opstond. Daar had ie, nu ineens, z'n bedwelmings-sensatie. Wat kwam er al niet aan geluksleven in z'n uitzwervende verbeelding terug. Daar zag ie weer z'n prairie-velden, hoorde ie Atala en René in fluisterende keuveling samen. Daar zag ie weer