Kunstenaarsleven, eerste deel

212

dat ?.... ja, hm ! nou.... ze wou hebben, dat ik meeging.. maar ik bedankte feestelijk !.. .. feestelijk ! (Hij begon plotseling weer kruimeltjes uit z'n vestplooien op te pikken en fijntjes tusschen de witte tanden te vermalen). En.... (gekauw).. .. en.... weet u.. .. (gekauw).... wat ik deed ? (weer 'n kruimeltje van z'n broek).... ik heb.... met Dientje.... (nog wat kruimeltjes, uit 't vest).... de huishoudboekjes nageteld ! .... (gekauw).... en.... lekkertjes.... (gekauw en 'n nieuw kruimeltje met den éven natgelikten top van zijn fijnen wijsvinger onder z'n bordje uitvisschend),.... de heele avond in de warme keuken gezeten.... (traag gekauwd. In de zaal heb ik 't licht uitgedraaid.... en bij 't nazien.... bij 't nazien van 't slagers- en kruideniersboekje bleek.. .. dat ze me één en negentig cent te veel hadden gerekend.... één en negentig cent! Ik was erg in m'n knollentuin !.. .. Dat was tenminste verdiend.... één en negentig cent !.. .. één en negentig !.. .. Toch 'n vergissing !.. .. O ! ik vertrouw die keukenprinsessen nooit !.. .. Ziet u.. .. ik kan 't niet altijd doen .... ze gooien me er wel eens uit.... maar anders zou ik iedere dag.... iedere dag willen weten.... wé.ar de boter.... 't vleesch.... 't vet.... de suiker.... de rijst.... alles wat er overblijft.... waar dat toch heengaat ?.. .. Maar !.. .. maar !.. .. als m'n vrouw weer eens naar een of andere ״dammerung" gaat, dan ben ik er als de kippen bij !.... Maar ga voort !.. .. pardon, meneer Fleury.... pardon !.. .. pardon !.. .. Ik laat m'n vrouw bijna nooit uitgaan.... zie ik geen heil in ! Thuis heeft ze alles ! alles !.. .. zie ik geen heil in.... Maar ga voort....

Maurice voelde zich al vermoeider en ontstemder.

— Ik wil eigenlijk niets meer zeggen, alleen, dat ik in 'n omgeving als hier, in dat vervloekte knellende straatje, niet werken kan !.. .. Er zijn soms dingen, die alleen met 'n snik en 'n huil te zeggen zijn.... waarvoor geen woorden bestaan.

Maurice vertelde toen van de vreeselijke dingen, die hij iederen dag onder 't schrijven, iederen dag wéér te doorstaan had. Wat was er eigenlijk te zeggen, met hol, nuchter gepraat,