Kunstenaarsleven, eerste deel

200

doodgewoon boterhammetje.... dat is alles !.. .. dan smul ik heerlijk ! Als u hebt.... met 'n beetje boter.... goeie boter.. ja hm !.. .. anders maar droog.... droog !.. .. sans gêne !

— Ja, boter is er niet in huis, maar Frans kan wel halen....

— Nee, nee, mevrouwtje, nee, nee.... dat niet!.... dan zoo maar !.. .. Geen omslag, mevrouwtje.... geen omslag !.. D'r is niks lekkerder dan 'n sober boterhammetje.

Soonbeek voelde 't als iets heerlijks, wat droge boterhammetjes nu door te kunnen slikken. Hij dweepte met soberheid. Bij 'm thuis, onder weelde-leiding van zijn vrouw, was 't schandelijk geld verspillen, als ze het even maar kon lappen. Vijf, zes, zeven gerechten ; en, als protest, om het haar af te leeren, at hij alleen 'n pannekoek, meer niet en 's avonds alles doodgewoon. Louise begreep niet veel van den grilligen man, maar ze gaf hem koeltjes-afgemeten twee droge sneedjes brood op 'n blank-glazurend bordje.

— Dank u, dank u wel ! kostelijk !.. .. lekkerder dan paling .... bah ! lekkerder dan zalm !.. .. Zalm ! zalm !.. .. wat heeft 'n mensch aan zalm ?.. .. Eet gewoon, doodgewoon.... eet sober.... sober.... sober!.... heb je 'n lang leven!

Hij was eigenlijk kregel op Maurice, dat hij van 't restee-rende geld dadelijk iets duurs had gekocht voor den mond. Hij schold al heviger op lekker eten, kregelig weer van toon en giftte z'n afschuw uit tegen verbrassende kelen.

— Maar ik luister.... kom, meneer Fleury.... ik luister !.. onderbrak ie zich zelf, zijn woede half smorend.

Maurice proefde nog eerst 'n slokje van zijn rooden wijn, aarzelde, voelde zich wat verlegen, nu hij dadelijk beginnnen kon, wist niet goed hoe 't aan te leggen, dien kerel 't zóó te vertellen, dat hij er met zijn gedachten bij bleef.

Maar wat kon 't hem ook eigenlijk schelen. Hij zou doodgewoon vertellen wat er gebeurd was en wat 'm inviel. Dwaalde Soonbeek weg met z'n gedachten, dan kon hij er niets aan doen.

Maurice verhaalde hem van zijn boekhandelaarsjaren, ziju