i99
Om even vóór twaalf uur knalden er schoten door de straat, Soonbeek stond op, week, nü voorzichtiglijk zijn adem half inhoudend, weer 'n half stapje achteruit en drukte Louise en Maurice hartelijk de hand. Er werd geklonken op eikaars welzijn in 't nieuwe jaar en op de jonge vriendschap. Frans schoof ook uit zijn schaduwhoekje bij, klonk mée, na eerst, komisch-zorgelijk, de slippen van zijn jas over zijn knieën bijeengetrokken te hebben. Even plechtigde er iets van bleeke ontroering op Soonbeeks gezicht en ook Louise en Maurice keken elkaar heel lang en innig-stil aan onder 't geel-roode licht, schuw getemperd, toen buiten een torenklok twaalf slagen door de nachtruimte verbimbamde.
De ruzie was heelemaal afgedaan en Soonbeek schurkte zich weer over-behaaglijk tegen zijn krakenden stoelrug, zijn linkerhand weggemoffeld in zijn zak met rammelende brandkast-sleutels. 't Potkacheltje gloeide oranje-rood en in de pijp verreutelde de wind-stem een klagelijk verhaal van kou en zwerfjacht. In 't armoe-kamertje trilde knussige warmte rond en telkens spitste Louise de ooren naar d'alkoof, luisterend, of haar jongetje rustig bleef doorslapen.
— 't Is hier heerlijk.... kostelijk, kostelijk!.. .. mevrouwtje !.. .. lachte Soonbeek vergenoegd.... En nu, meneer Fleury,.... laat eens wat hooren.... ik luister.... begin maar.... ik luister.... ik luister.... ik zal niks anders doen ! .... heusch״ heusch !.. .. O, ja ! mevrouwtje.... 'n kleinigheidje .... ik ben 'n beetje wee.... u moet weten.... ik eet soms niets meer dan 'n pannekoek.... 'n pannekoek !.. Daar blijf ik de heele dag op.. .. de heele dag .... En als m'n vrouw weg is.... eet ik niet graag thuis.... en in café heelemaal niet !.. .. dat is maar geld vermorsen voor vuiligheid !.. .. Hebt u 'n paar boterhammetjes voor me ?.... zoo maar ongegeneerd ?.. ..
— Zeker meneer, maar wat wilt u er bij ?.... Maurice heeft zalm meegebracht van üw ge....
— Pardon mevrouwtje, pardon ! pardon ! pardon !.. .. dat is de bedoeling niet !.. .. heelemaal de bedoeling niet.... 'n