Kunstenaarsleven, eerste deel

i197i

Wat heb je d'r an ? niets ! niets ! niets ! niets dan last en moeite en zorg !.. .. Bovendien.... bovendien.... kosten ze scheppen geld.. .. scheppen, scheppen, handen vol ! Als je er niet heel warm bij zit, blijf dan maar bij ééntje !.. .. heusch, meneer Fleury, dat is 'n praktische raad, zeer praktisch en goed !.. .. Blijf er bij ééntje, ééntje ! meer dan genoeg !.. .. geloof me, meer dan genoeg.. .. meer dan te veel! Wat heb je er an ? niets dan last.... last en nog eens last!.. .. last en ondank, ondank, niets dan ondank !

Louise voelde te moeten spotten met zoo een droogpiuimeri-gen kinderbeoordeelaar, zoo een druiloor. Rustig legde ze Karelt je, die met zijn klare kinderoog]es onder de kap wou blijven doorstaren in 't felle geel van de lampevlam, op zijn bedje in d'alkoof, hem nog even met fijne stemvleiertjes om-koesterend. Toen ze weer de kamer instapte, zei ze Soonbeek kalmpjes, hoe dor ze hem vond spreken.

— U praat over kindertjes als over sommen, meneer Soonbeek.. .. dat pessimisten-mutsje op uw hoofd staat u niet al te best.... En....

— Hm! ja! hm! ja! onderbrak ie weer lomp, voelend in haar woorden 'n spot-zinspeling op zijn kaalkop.... 'n som is niet droog.... cijfers hebben ziel.... dat verzeker ik u.... 'n cijfer is 'n symbool.. .. 'n cijfer is soms meer waard dan 't leven van vijf menschen !.. .. op de beurs is 't cijfer alles ! alles !

— Maar menheer Soonbeek, wat doet u nu gewichtig, ironiseerde Louise weer, — nu gaat u kalligrafeer en met uw moraal, maar dat is niet noodig, wij lezen de onmogelijkste handschriften .... en daarin zit soms meer pit dan in fraai gekrulde, kunstige letters....

— Mevrouwtje, ik begrijp u niet, aarzelde, 'n beetje gebluft om Louise's spot, Soonbeek eruit.

— Ik wil maar zeggen, meneer, dat u 'n heel harteloos vader of 'n spotter bent, want 'n kinderziel is te mooi.. ..

— Gekheid, mevrouwtje, gekheid! gekheid! lieve onzin, anders niet ! Ze kosten je handen vol geld.. .. slechte vader..