Kunstenaarsleven, eerste deel

!77

zij wil 't niet in huis hebben. Ik doe 't toch.... en 't plaatje is er ook bij.... 't staat boven.... op m'n magazijn !.. .. boven, heel boven !.. .. Ik geef 'm u voor de helft van de prijs ! Hoeveel heeft uw kacheltje gekost ?.... Doet er niet toe !.. .. Ik geef 'm u voor veel minder.... Ik verkoop alles ! alles ! al ben ik bankier !.. .. ik ben niet te trotsch om 'n halve gulden te verdienen !.. .. En 't plaatje is gepoetst en 't onderstuk ook en 'n pijp is er ook bij en 'n pookertje ook.... 'n plaatje hebt u eigenlijk niet noodig, want uw zeil zal toch niet verbranden.

Ironiseerend wees hij op den kaal-houten vloer, 't Duizelde Maurice weer. Wat wou die kerel 'm toch aansmeren en ver-koopen ? Was 't 'n goor schacheraartje, 'n gek, 'n spotter, 'n duivel ? Waar moest ie op antwoorden ? In 't begin had ie 'm gevraagd, alles van zich te zeggen, en nou zat ie te marchandeer en over 'n vuil potkacheltje ! Was de vent stapel ? Telkens wou hij d'r ook wat tusschen zeggen, maar met z'n hatelijke : ja, hm's, had ie z'n woorden weer weggeslingerd. Zonder rust joeg ie voort, vroeg ie voort, en over ieder zinnetje streek Soonbeeks halve, ingehouden spotlach. Wat 'n vreemde, wilde, onvatbare kerel! Wat naief was ie weer geweest, te denken, dat zóó'n vent getroffen zou zijn door de kale, kniezerige ellende van z'n schooierigen rommel en kermiswagen-armoe ! Niet de kleinste ontroering had ie in z'n koele oogen gemerkt. De grijs-blauwe kiekers keken wel overal heen, maar stroef, aandoeningloos.

Soonbeek trok nü pas, na zich goed overtuigd te hebben dat het proper was bij Louise, hoe arm 't er ook stond, z'n jas uit, legde die heel voorzichtig op de planktafel, met z'n blank handje speelsch vingertikkerend op de voering. Z'n linker berammelde weer in den zak den sleutelbos, koel, sarrend, gemakzuchtig.... Maurice begreep niet, waar ie met z'n opjagend gedraai heen wou. Hij voelde, dat nog alles gezegd moest worden en dat Soonbeek ook alles wel wilde vernemen. Maar óók begreep ie, dat op allerlei sluwe, benepen maniertjes zoo iets tot 'm moest komen. Inééns wou ie 't niet hooren. Hij wóu

12