Kunstenaarsleven, eerste deel

io8

baar, haar soms nog beeflooze handen en haar hartstochtelijke lach-oogen. Zelfs é.chter d'r bril vonkten die nog ais felle lichtjes. Even triestte 't door 'm heen, de tegenstelling : z'n eigen, fijne, stille, haast schuwe, jonge vrouw, zwak en• uitgeput, teer, zacht, zwaarmoedig, en die ouê moeder, in wie nog heftige levenskracht gistte en opborrelde, in wie nog fut zat voor wel twee schepsels tegelijk.

— Maar de spierlinkies binne heerlijk, dat is 'n uitgemaakte saak, hield ze vol, smakkend met den tandeloozen mummelmond.

— En is d'r voor ons wat bij ? brutaalde gulzig Dolf je.

— Feur ons d'r ook wat bij ? schaterde stuiperig met kleine lachjes Ko na, — hoor esknape, daar blijf ikke fijntjes buite.... Wacht Meries, d'r schiet me wat in me pet! Graafstein wou je fenavend komme opsoe....

— Komt niks van, onderbrak Maurice kort.... ik heb hard te werken.

— Hard te werreke ? herhaalde Ko weer, in zangerige minachting .... God sal, me 'n schaap gefe.... Seg.... geef mijn 'n arm.... Job en Trui.... gane we 't scheele draak.... perdoes in s'n bakkeloeres sien hè ?.. .. Hard te werreke ! !

— Of jij nou lolt of niet lolt.... wrevelde Maurice.

— Laat m'nheer Meries an 't werk, Ko, bin jij dol....

— Bin jij dol ? dol ?.. .. nee, moesie, nog nie persies.... Ik seg d'r toch nie, dat ie kalkoene sal gaan schiete ! Sóó !.... sóó.... hou dan je gleuf effe !.. ..

— Nou, ik werk, en ik kan niet komen....

— Als je toch, toch, ging Ko door, 'n lach komisch uit z'n gezicht wegetend en het strak spannend.... eenmaal in de boone sit.. .. mot je mee lolle.... anders ga je om seep.... dan bin je van sjiesersjaaie ! nou jij !.... watte ?

— Hè, jasses m'nheer Ko, u spuugt me net in me nek.... viel Dorus lomp in, viesjes zich afvegend, — gaat u liever achter 'n ander staan !

— Achter 'n ander staan ? .. .. soo ! soo ! Perdon.... m'nheer de beron.... f'rgiffenis.... Doe-je-nog-groen ? Is ufes nekkie nie