Kunstenaarsleven, tweede deel

26

op uw kamer.... veel liever !.. .. maar Flora wou, wou, wou met alle geweld dat 't bleef!

Flora was 'n beetje stiller geworden; ze begreep nu, dat met Maurice niet luchtigjes te schertsen was of losjesweg te satyriseeren. Ze was onder z'n praten telkens innig aan 't luisteren geraakt. En ze voelde dat ie gelijk had ! Waarom spotte ze met Toorop, alleen maar uit wrevel tegen zijn ontdekking van haar gebrek aan kijk op schilderijen ? Ze voelde haar witsige, duitsche gevatheid en spotseltjes verbleeken naast den ernst van Maurice. Eerst wou ze nog niet toegeven. De sar-lach van Soonbeek's mond hinderde haar vreeselijk, en de krampgeeuw in z'n kaken joeg haar nerveuse rillingen door 't lijf. Ook 't stille, trotsche gezwijg en gekijk van Louise prikkelde haar. En de scherpe ennetjes van haar man, bij ieder woord bijna, hakttn en prikten en bitst( n in haar denken iets diep-kribbigs.

Maar hoe langer Maurice sprak, hoe rustiger ze 'm bekeek. Hij praatte zacht, beschaafd, met iets klagends-trillends in z'n stem, dat haar al dadelijk hevig getroffen had. 't Was de stille, ontroerde stem van 'n dichter en peinzer. Dat had ze onmiddellijk gehoord. En nu ze hem bekeek, zag ze al meer en meer z'n gelijkenis met Schumann. Hij leek er sprekend op, op haar muzikalen droomer, op haar grooten teedren melancholikus ! Alleen z'n spreken niet ; dat was heel anders, vond ze. Hij kon heel zacht, doordringend-diep en innig iets zeggen, dat 't haar doorhuiverde, 'n stikkende en rillende emotie gaf. En soms inééns vlijmde er 'n spot door z'n woorden, 'n scherpte, 'n sarkastische, wrange, onderdrukte heftigheid, die haar deed schrikken. Maar in z'n oogen zag ze 't vuur gloeien van 'n wonderlijke romantiek. O God ! wat moest die Louise gelukkig zijn met zoo'n man ! Wat kon ie heerlijk-hartstochtelijk, wat warm-kleurig vertellen en spreken ! Wat kon ie diep ontroeren, en wat sterk kijken. Er zat 'n wilde, brandende kracht in z'n oogen. Ze duizelde er van.... Ze voelde zich bang. Telkens wou ze 'n anderen kant uitzien, en telkens weer staarde ze 'm aan, verbaasd, geslagen, overrom