Kunstenaarsleven, tweede deel

283

— Natuurlijk jij wel ?.. .. Wa sou 't!.. .. God zal mijn 'n schaap geefe !.. .. Ik lus d'r nou alexter met kuresou, en 'n ander lieferst 'n juffertje in 't groen! Wa sou dat.... ik hou d'r van ete en van lol.... ik ben d'r 'n dienaar des buiks.. en as Moses thuis was, wier ik vast filetroop, al most ik met sés kinnebakke één felestijntje verslaan !.. ..

— Maar jonge, wou de oude vrouw in 't midden brengen.

— Maar jonge ? Wat maar ? wat maar ? Kom schipper Floor ! Vaar door !.. .. ik weet m'n weetje wel! Die eet d'r s'n eigen soo vol as 'n mut!.. .. en nou wil se mijn nie sniks make.... Daar zal je naast loope !.. .. Goeie genade !.. .. ik ben d'r pimpleks van !.. ..

— Da's 'n saak die seker is, grolde nu de oude vrouw van 'r stoel, met de gekalmeerde Dolly, die ronddraaide en traag-verlekkerd zich 'n plaatsje woekerde op haar schoot — maar jij hoef nie.. ..

— Hoef nie ? onderbrak ie weer — ik hoef alles !.. .. 'n mensch is geen kattestaart! Wat hé-je d'r an, soo te legge piekeniere as Meries !.. .. daar wordt je maag niet sterker van !.. .. Ik wil me smoking nog nie aflegge !.. .. Je mot d'r sóó lache dat je snuit d'r glimt as van 'n bruinvisch in de Iersche see !.. .. En hij kijkt d'r as 'n geschrokke kraai, die s'n vlerk verlore hep !.. .. Is dat menschelijk ! keballero, dat is nie-sniksigheid. —

Maurice wachtte op 't kopje koffie, om Aal in haar opdringerige gulheid niet te pijnen. Hij voelde zich weer van loomheid overkropen. 't Vervuilde bed en de piasgrappen van den levenslustigen Ko, hoe walgde 't hem! En nu weer dat losse gepraat over Flora.... 't bracht 'n angstige mijmering, 'n wild verlangen in 'm om haar even te zien, haar tenminste z'n ontzettend smartgevoel uit te schreien over Louise.

Stiller verzonk ie in z'n bang gepeins. En Ko al joliger er tegen in, voor zichzelf den plicht voelend, Maurice te moeten afleiden.

— Kijk d'r Hannes nou es snuffele!.... Hij ruikt dat er rijst staat te borrele.... Seg wijf, jij kijkt d'r ook al soo groen