Kunstenaarsleven, tweede deel

6

en haar gouden haar kronkelde verward langs het strakwitte, ontroerde en smartelijk-bewogen gezicht.

Nu was toch 't dweepzieke en weeke, 't verfijnde in haar gelaat weg. 't Droom-teere alleen van haar blanke, fluweelen huid huiverde onder haar witte kraag.

Hij begreep maar niet, dat hier Flora lag; dezelfde vrouw met haar ziekelijke fantazietjes van voor 'n paar maanden ; de salon-dame, gedistingeerd en heel elegant, van den eersten ontmoetings-avond. Ze lag daar nu, de oogen vol van grijs vuur, ontstuimig en toch verstild, in de blanke schoonheid van haar mooi wezen. Er was 'n groote, zachte vervoering en innigheid in haar staren. Dat was toch wel de vrouw die kon liefhebben ; de vrouw, die toén met zoo'n diepen hartstocht over Heine gesproken had. Nu begreep ie heel haar innig wezen. Nu begreep ie van vroeger al, de overgave in haar fijne gebaren, de zingende fluistering van haar stem. Dat was wel, Flora, die in al haar zwakte en overgevoeligheid toch 'n macht in zich had, waarvan ie verstomd stond : die toen Heine bleef verafgoden tegen zijn scherpen spot in. 'n Zigeu-nerinne-ziel in een konventioneele, elegante dame, vol duitsche zwakheidjes en salon-zedigheid. Alles doorstormde hem weer tegelijk. Hoe lief en kiesch drong ze altijd in 't verlangen van hen, dien ze liefhad. Nu begreep ie al haar woorden, al haar doen, beter. Hij was blind geweest. Het was een vrouw van blinde extase, hevige liefdekracht en teederheid en toch woeste dweepster opgejaagd door het gemartel van den vraatzuchtigen schrokkert Soonbeek. Iedere strieming van zijn knoet had haar zwakker en toch oproeriger gemaakt, onderworpener en toch al verder haar van hem afgebracht. De kindergebaartjes van haar zachte handjes waren de stomme uitdrukkingen van nog onuitgegroeide jeugd. Nu was die ingekerkerde ziel losgebroken en beefde hij, Maurice, die zich de sterke had gewaand.

Hij bestreek zacht haar wit-fijne handen, die klein en blank op haar roode japon rustten. Ze staarde en hijgde in stille ontroering.

Zij had om het binnenkomen op dit uur, van de kinders en