Studiën, eerste bundel

75

omprangd van geheimen heelal-angst. Ik vind ze verrukkelijk in hun schoolsche leerwoede, en hun zucht naar doordringing van rekenkundige mysteries. Want ik hoor en zie ze spreken, die lieve gravinnen-herderinnetjes, kleurig omrokt als een bloeiende tulpenbol, over centripetale en centrifugale kracht, met opwippende heupjes, terwijl de hooge hakjes kokette klakjes afkloppen op den gepolitoerden dansvloer. Het is een Comedie van geleerde nufjes, die latijn uitniezen en minnebriefjes stellen in 't Grieksch. Amor op de rekenbank, de voetplankjes gekitteld door algebraïsche formulen-draakjes, die kronkelend langs de beentjes jeuken.

Ik wil ze zien de verfijnde aristocraten, ziek van overprikkeld zingenot, spelend met de hoogste levensproblemen als met de goudachtige waaierveeren van hun belle dame, alleen om de coquette handen onder het slepende kantwerk van hun jabots, zacht-verfijnd in zoet beweeg te houden. Ik wil den tartenden en zwijmelenden lach van de half-dronkene salon-Juno's in felle jaloezie-vlagen hooren gieren over de kleur-uitschuimende avondmaaltafels: hóóren naar den zotten humor van de Falstaffachtige lakeien, die hoonend onder elkaar hun heeren afmaken. Want de gansche wereldwording werd op die orgieën van vernuft en overspeligheid, tusschen den afstand van een 18de-eeuwsche plumpudding en een flesch Bourgogne verklaard en opgelost. — En schrik niet al te erg, als ge een markies plots een soort bordeelwaard ziet worden, en een gravin van hoogen adel, met muiltjes zoo spits als poesensnuitjes, een koppelaarster, een bankhoudster of valsche speelster, verliefd op de kleurige vodden van een lazarone. Ik wil al de tegenstrijdigheden en grillen van die menschen daar begrijpen. In een graaf De Goigny als in een Saint-Simon,