ISADOBA DUNCAN.
L
Terpsyehore zwaait zachtkens met haar lier!
'tls als een zoel gewuif van wind, als 't getril van ruiscliend licht.
Hier, vér, klankt 't lokkende spel van de teed're fluit en verwaaien bevend-zacht de cyther-zangen.
Terpsyehore zwaait zachtkens met haar lier!
Daar, achter de bemoste glooiing van een dal, dartelen milezische hetaeren, in de fijne wolking van haar speelsch-luchtige gewaden.
En zachtkens lokt de fluit, de teedere, roepende fluit, en fijn lokt de cyther de zwervende satyrs uit de diepte van 't koel-groene woud.
O! die wondere zwaai van Terpsychore's lier!
Hij doet blanke visioen-stoeten van Helleensch na-tuur-leven opstuwen naar de zalige, zonnige herinnering, en de verbeeldings-wereld rent vol wezens, en voor de verbaasde oogen schakelt tafreel aan tafreel in den gloed van oud gebeur.
Is er schooner, machtiger vondst in dit hel-gloeiende even, dan de rood-blanke en bloemende mythologie
68