Israël onder de volkeren

72

Tegelijk met Juda Hallevie leefde een ander geleerde, die zich voor de Joodsche wetenschap zeer verdienstelijk gemaakt heeft, n.l. de beroemde taalkundige en Bijbelverklaarder Abraham Ibn Ezra.

In dien tijd liet de toestand der Joden in Zuid-Spanje veel te wenschen over. Lang hadden zij er onder Mohammedaansch be-stuur volkomen godsdienstvrijheid genoten, doch nukwamereen treurige ommekeer in hun lot. Woeste Arabische stammen drongen Spanje binnen en stelden de Joden voor de keus, den Islam aan te nemen of het land te verlaten; de beroemde Joodsche gemeenten te Cordova, Sevilla en Lucena werden zwaar geteisterd; Synagogen en leerscholen verwoest.

Gelukkig heerschte destijds in het Katholieke Castilië een andere geest; de edele vorst Alfonso VI stond den Joden toe, zich in zijn land neder te zetten en verleende hun vrjj-heid van godsdienst. In de hoofdstad van dit rijk, Toledo, vormde zich nu een gemeente; hier vestigde zich Juda Hallevie en werd Abraham Ibn Ezra geboren.

Ibn Ezra bleef niet in Toledo wonen; hjj reisde rusteloos heen en weer en bezocht achtereenvolgens de meeste landen van Europa en Afrika. Dit belette hem evenwel niet, met jjver aan zijn geleerde werken te arbeiden. Zijn voornaamste werk is een verklaring op den geheelen Bjjbel. Hierin geeft hjj de taalkundige uitlegging der woorden en verklaart hg tevens den inhoud en samenhang der Bijbelverzen op mees-terlijke wijze. Alle latere Bijbelverklaarders, zoowel Joodsche als niet-Joodsche, hebben voor hun werken uit Ibn Ezra’s verklaring nut getrokken. Ibn Ezra vervaardigde ook ver-scheidene taalkundige geschriften, waaruit eveneens zijn geleerdheid en scherpzinnigheid blijken. Zijn werken munten uit door bondigen stijl en geestige zinswendingen.