Israël onder de volkeren

45

De Babylonische Talmud. In een vorige les hebben wij gezien, dat aan het einde van het Tannaïmtijdvak R. Juda I de wetten der Mondelinge Leer, die zijn voorgangers mede-gedeeld hadden, in nauwkeurige orde samenvoegde. Zoo ondernam ook aan het einde van het tijdperk der Amoraïm een groot geleerde het moeilijke werk, om alle besprekingen, die tot dusverre in de Babylonische leerscholen gehouden waren, bijeen te verzamelen en aan het nageslacht over te leveren. De man, die deze gewichtige taak op zich nam, was R. Aschi, hoofd der leerschool te Sura (± 400). Zestig jaar lang hield R. Aschi zich met dit werk bezig en nog had hij het bij zijn dood niet voleindigd.

Na R. Aschi’s dood brak voor de Joden een ongelukkige tijd aan. Totnogtoe hadden zij in Babylonië vrij rustig kunnen leven, maar nu kwam er een treurige verandering in hun toestand. Dweepzieke heidensche vorsten beletten den Joden, hun godsdienst waar te nemen; de Sabbatviering werd verboden, leerscholen werden verwoest en wetgeleerden gedood, kinderen met geweld van hun ouders weggenomen, om ze in het heidendom op te voeden.

Geen wonder, dat onder deze omstandigheden de Joden zich niet met de studie der Thora konden bezighouden. Nadat echter een betere tijd voor hen aangebroken was, begonnen zij zich weder met ijver op de Joodsche wetenschap toe te leggen. De geleerden van die dagen, onder wie Rabina de voornaamste was, gelden als de laatste Amoraïm (± 480); zjj voltooiden het werk, waaraan R. Aschi het grootste deel van zijn leven besteed had, namelijk de verzameling van al wat gedurende drie eeuwen tot uiteenzetting der Mischna in de Babylonische leerscholen geleerd was. Dit reusachtige werk heet de Babylonische Talmud. (תלמול בבלי of •(גמלא

־ : “ : ־    TT:

De Talmud bevat naast de uiteenzetting der Mondelinge