Israël onder de volkeren

166

Mozes Montefiore (1784—1885.) Gelijk in vroegere tqden, trachtten ook in de 19^de eeuw tal van aanzienlijke Joden het lijden hunner stamgenooten te verlichten. Vier mannen zgn het vooral, die bij het Joodsche volk in dankbare herinnering zullen vooortleven en wel Montefiore, Cremieux, Rothscbild en Hirsch.

Mozes Montefiore geboren uit een voorname Joodsche familie te Londen, zag het levenslicht te Livorno, waar zjjn ouders tjjdelijk verblijf hielden. In Londen bezocht Mozes de school; daar zjjn ouders evenwel niet rjjk waren, moest hij reeds vroeg trachten, in zjjn eigen onderhoud te voorzien. Hg wijdde zich aan den handel en wist zich door vlgt en rechtschapen-heid vrij spoedig een bestaan te verzekeren. Nu trad hij in het huwelijk met Judith Cohen, een edele, echt Joodsche vrouw vol liefde voor de leer en de geschiedenis des Jodendoms. Nadat hij door gelukkige handelsondernemingen een ontzaglijk vermogen verworven had, trok hg zich in 1824 op raad zjjner echtgenoote uit de zaken terug, om verder ten nutte der menschheid te arbeiden. Weldra vond Montefiore gelegenheid, zich verdienstelijk te maken. In 1827 ging hij met zjjn gade naar Palestina, waar een hevige hongersnood woedde, om hulp te brengen. In 1838 werd het Heilige Land door een aard-beving geteisterd en al weder zien we het edele echtpaar op reis erheen, om den nood te lenigen. Gunstige gevolgen had ook zijn optreden in de vroeger beschreven zaak van de Joden te Damascus. (Zieblz. 162 vlg.). Montefiore ging met Cremieux en eenige andere reisgenooten naar Alexandrië, liet bjj den pacha van Egypte, die destijds over Syrië het bewind voerde, om een onderhoud verzoeken en wist, trots de tegenwerking van den Franschen consul, gedaan te krijgen, dat de gevangei en in vrjj-heid gesteld werden. Met dezen schoonen uitslag was Montefiore