De Lafaard

HOOFDSTUK I

Claus Demuth had juist drie jongens, die voor de school op het dorpsplein soldaatje speelden, vermaand en ze gezegd, dat het beter was, wanneer ze gingen voetballen, toen Heinrich Plump, de zoon van den leidekker, haastig naar hem toekwam.

„Claus, er komt oorlog! er komt oorlog!”

Claus voelde een trilling door z’n lichaam, ’t Was hem zelf, alsof hij achteruit deinsde voor den zwaren, stevigen, vierkanten, jongen leidekker.

„Wordt jij daar bleek van?” zei Plump. „Ga mee, laten we er dadelijk een potje op drinken, ik heb het al in het heele dorp rondverteld en ’t is ginds in Langenburg, waar ik met m’n vader op de kerk bezig ben, feest. Daar heeft de koster ’n telegram van z’n zoon, die in Berlijn bij de garde staat, ontvangen. Kom mee, Claus, we gaan d’r eentje op pakken.”

Claus had nog altijd geen woord gezegd. Hij rilde en z’n hart was sneller beginnen te kloppen, ’t Was hem, alsof hij een prop in z’n keel had en hij liep wat bedremmeld met den grooten leidekker mee. Die lette niet op Claus. Hij was veel te vol van het groote nieuws en van z’n eigen vreugde daarover.

„De Serviërs hebben aartshertog Frans Ferdinand en