Gij zult niet dooden!

VII

Gij zult niet dooden, noch vóór, noch na de geboorte. Want het leven is zoo schoon, zoo zoet, eene onvergankelijke gave durend in velerlei gestalten en verschijningen tot ver over de grenzen heen, waar menschenbesef het vermag te volgen.

Ons is het groote, goddelijk geschenk van dit leven op aarde gegeven, dit leven vol rijkdommen van liefde, kunsten, schoonheid en gedachte, deze aarde-, vruchtbaar, rijk, bloeiend, overvloeiende van schatten op en in den bodem en in onze tijdelijke stoffelijke lichamen, het eeuwige lichaam van de ziel, de menschelijke ziel, adem Gods.

Groeie de afkeer van den moed tot dooden, groeie de liefde voor den moed tot leven.

O, het zoete, lieve leven. De mensch is tot geluk geschapen. Laat u niet verleiden, onder de suggestie te komen van degenen, die dit leven voorstellen als een aaneenschakeling van teleurstellingen en smarten. Als het leven u teleurstelt en u gestadig smarten brengt, zoekt dan naar de oorzaken daarvan binnen in u. Want dan leeft gij verkeerd. Verkeerd leven, dat is leven alleen en uitsluitend voor zich zelf. De zwaarste straf voor den mensch is de eenzaamheid, de meest verharde misdadiger heeft daar een afschuw van. Maar gij kunt u zelf ook eenzaam maken in de maatschappij, als gij meent, dat de ander geen deel van uzelf is en dat gij dus gerustelijk dien ander aan zijn lot kunt overlaten, zonder er zelf nadeel van te verwachten. Het grootste deel der zenuw-