Gij zult niet dooden!

V

Frankrijk is het klare denken. Duitschland is het innige bepeinzen. Engeland geeft aan de gedachte, het geluid. Oostenrijk is de zoeker naar eenheid door verscheidenheid. Hongarije is de kinderlijke ziel, zingend zich uit op de vedel. Rusland, de feodaliteit, die naar burgerlijke vrijheid streeft. Servië is de ontwaking eener volksziel tot bewustheid van kracht. Italië is de vertwijfelde zoeker naar de verloren fakkel der verlichting. Turkije is de verlanger naar evenwicht tusschen Euro-peesche activiteit en Aziatische passiviteit.

België, de zoom aan de randen van twee verschillende beschavingen.

Stelt gij de strijdende volken aldus op, dan zal het u niet moeielijk vallen te gevoelen, dat deze volken elkaar slechts te begrijpen hebben om de wapens naar de tuighuizen te zenden en gezamenlijk te streven naar het dienen van den Al-Geest, geïncarneerd in de Al-Mensch-heid. Het klare denken alleen is een eenzijdige functie, welke noodzakelijkerwijze leidt tot steriliteit. De Fransche vrouw, die weigerde langer moeder te zijn, was er het beeldsel van. Als de vrouwen van een volk weigeren moeder te worden, vangen zij den oorlog aan. Een oorlog is als een haardvuur. Het ontbrandt eerst, wanneer men hetaan-steekt. Maar te voren moet de brandstof zijn opgehoopt.

Doch daar wij, sprekende van af het hooge punt onzer oude cultuur gedachtig zijn aan het „oordeel niet, opdat gij niet geoordeeld worde”, verwijten wij de Fransche vrouw niet, dat zij weigerde moeder te worden. Want