Nieuw Utopia

Evenwel, dum spiro, spero. lyiaar haal ik adem? Mij is het alsof ik van het ademhalen alleen de rhyth-mische bewegingen heb behouden. Om het even, niet het volume maar de lijn, de curve, is voor mij van belang. En ziet aan, ik bemerk dat er in de beweging van mijn schijnbaren circulum viciosum een zeker rhythme is op te merken. Passen wij ons aan aan het rhythme, dat is het geheim van het levensbe-wegen. Wat ervaar ik thans?¹ Mijn cirkel beweegt zich niet verticaal of horizontaal, zooals ik meende, maar beschrijft draaiend om een as, tevens een bolvorm. Dus is het een cirkel draaiend om zijn middelpunt en tegelijkertijd om zijn as. In welke verhouding staat beider snelheid tot elkaar?* Ik zal toch later niet als de leek, zonder formules, voor mijn collega's moeten verschijnen! Dit zou voor mij, als professor te véél zijn.... dan liever bezwijm ik voorgoed.... En helaas, altijd nog die bolvorm. Ware het slechts een ellips. Want de ellips is het begin van elke verrijzenis uit de zinnelijkheid van de in zichzelf besloten cirkel en bolvorm. De ellips, zich verlengend, Zal ten slotte vormen twee bijna rechte lijnen. De kracht dezer bijna rechte lijnen, welke de neiging hebben haar krommingen steeds te verminderen, zal ten slotte de geboogde koppelingen der beide eindpunten verbreken en ziedaar de herschepping. Geef mij slechts lijnen en ik zal alle vormen kunnen uitdrukken en beheerschen.

Doch in stede, dat de cirkelzwaai van professor