Germania

91

Hall, vol geestdrift door dit dapper bedryf sprak:

Held Gise vocht er fier als vechtersbaas,

Hij spaarde ’s vjjands bloed en d’ eigen kaas.

Waarop Hamm sprak:

Toen koning Gise was in ’t grootst gevaar,

Zag men de roovers rollen met elkaar,

En Hann besloot:

Reeds raakt ’s lands lot beslist, toen dra het neemt een draai, Daar ’t rooversrot verschrikt, vlucht voor een papegaai.

Koning Gise, in stede van den beschonken roover*te doorsteken, sloeg met het plat van zijn zwaard de maat bij deze sproken, doch zoo manmoedig en van krijgsvuur bezield, dat de roover, zijn handen aan ’t murw geslagen achterdeel brengend, ontnuchterd door de pijn en de smart, om genade smeekte.

„Genade schenk ik!” zei koning Gise grootmoedig, „maar behoud deze herinnering.” Zich nu keerend tot zijn koks, zeide de edele koning:

„Alzoo moest de maat worden geslagen, op eiken dichter, die geen maat weet te houden 1” En de drie koks, keken beangst, wel wetend dat het heldendicht, dat zij zouden te maken hebben, streng door den koning zou worden beoordeeld en dat hun een zelfde straf wachtte, indien zij zondigden tegen de maat en de geboden van de alliteratie.

De zeeschuimers, de overwinning van Koning Gise ziend, begonnen inderhaast al de uit de wagens geworpen schatten weder op te laden en de deerntjes legden onder leiding der drie koks de kazen weder op stapels zoo netjes, als men ze op de markt te Alkmeer aan ’t meer Flevo niet schooner en sierljjker gestapeld zou kunnen zien.

Tijdens deze bedrijven was er op den eik waar Koning Mise en zijn drie dichters zich tegen den aanval van Fridbold verdedigden, wat vreeselyks gebeurd. Mise enzyn