Germania

68

slechts om de gasten aan te moedigen. Om de vroolijk-heid van het gastmaal te verhoogen, bad hy zyn drie opperkoks gekozen uit den stand der Bedekoogsche geleerden. Het waren ernstige koks, die in gebonden spraak hun sproken zeiden. .De koning was de beste kenner en wanneer een opperkok-dichter dan zijn sproke zei, sloeg de koning met een gouden kroes op zijn bord, , de rhythmen scandee-rend en wanneer een stafrym werd gesproken, legde hij den sproke-spreker door een mes met de punt in de tafel te steken, bet zwygen op en hy maakte dan de gasten opmerkzaam op de verheven schoonheid van de sproke en het welgelukte stafrym. De beste sprokespreker was Hall, die ook in 't toebereiden van zeevisch zyn wedergade niet had. De tweede sprokespreker was Hamm, die behalve in de verskunst, uitmuntte in het bakken van eierkoeken. De derde sprokespreker was Hann, die belast was met het toebereiden van de sausen en het rhythmisch noemen van den prijs van elk gerecht, dat den gasten werd toegediend.

De gasten, gewoonlyk na de derde ronde reeds beschonken, lachten luid en hartelyk om de sprokesprekers en koning Gise, zeer daarmede ingenomen, begon dan op zijn beurt de verdienste van zyn sproke-sprekers te roemen. Hoe zwaar Hall was en hoeveel eierkoeken Hamm reeds in z^n leven had gebakken en dat, wanneer men alle sauzen die Hann al had toebereid by elkaar in één kom wierp, die kom zoo diep zou moeten zyn, dat een os er rechtop in zou kunnen staan en zoo wyd als den om vang van vier koningsbuiken. Als de gasten niet meer eten konden, begon de koning ze te tarten, loofde gouden bekers uit voor de gasten, die nog een hoentje, een duif, een speenvarkentje zouden verorberen. Hy gaf ook prijzen aan de gasten, die den diksten buikomvang hadden en was heerlijk-jolig wanneer dan bleek, dat de koning den diksten buik van allen had.

Na het toonen der schatten werden de gasten naar