Germania

HOOFDSTUK V.

Sogol, de Nerviër, was een vluchteling, die leefde in de Ravenstroth, het dichte gevaarlijke bosch, waar ook de Gröhl van den Nickelman ligt en waarin niemand kan doordringen of hy wordt betooverd.

Zijn vader, een Bellovaakscbe hertog, was dikwerf op ’t ootlogspad; zijn moeder, de beroemde Nervische heelmeesteres Spür, die eens den Frieschen koning Verritus genezen had van een beenwond, die hij bij een val tijdens een hardryderij op schaatsen, had gekregen. De koning had Spür rijk beloond, haar eerste kind, dat Sogol geweest was, als naamling aangenomen.

Met zyn moeder zocht Sogol reeds als kind geneeskrachtige kruiden in bosch en veld en spelend leerde hy haar heelkunst en zag hoe zy de kruiden droogde, ziedde, mengde, tot poeder stampte en hoe zij de werking beproefde door ze aan konynen, eekhoorns en honden in te geven en te onderzoeken of ze braakten of buikloop kregen of bevingen of krampen of stierven. Toen hy ouder werd, trok hij met haar mede, als zij bij koningen en hertogen werd geroepen om te heelen en hij had zoo al jong, toegang gehad tot kringen, waar andere kinderen uit het volk nooit kwamen en hij had toestanden leeren kennen, die ieder voor ongeloofelijk zou hebben gehouden. Hy was met zijn moeder geroepen naar de priesteressen-haag van Nehalennia op Walcheren, waar de reivoerster, die 't heilige offer de keel mag doorsnyden, lag met gezwollen buik en pijnlijke heupen. Zy hadden beiden gedacht, moeder en zoon, dat de priesteres aan de jicht leed en haar gewreven met bilzenkruid opgelost in een