Germania

28

kind, dat in den nacht van den scheidstorm geboren was in z{jn sippe haar ter eere, den zeegod te brengen en deze, om zyn gonst te bewezen, stak nogmaals zyn hoofd op en scheurde Winnö's land van het land der kaninefaten zoodat nu voortaan de bergloo niet meer door deze bestormd en beroofd kon worden.

Daar waren nu geslachten na geslachten overheen gegaan en Nehalennia bleef met haar gunst Bedekoog trouw, want allb weldaden werden over Bedekoog geschud uit den horen van Nehalennia. De zeevaarders van alle landen, die van het paardeneiland, die van Massilia, die van Belligou, Gal-ligou en van het „vreemde land”, kwamen met hun schepen in de diepe floord van Bedekoog landen om te rusten of om te ruilen of om van daaruit verder landwaarts in te trekken, hun schepen in de floord van Bedekoog onder bewaking achterlatend. En die uit de binnenlanden kwamen met hun vlotten en kanen langs de Ska 1de en langs de Rin, bleven ankeren in de Bedekoogsche floord. Boven op de bergloo stond de tempel en op bet dak van den tempel werd het eeuwige vuur gebrand ter eere van Nehalennia, zoodat die op de skiggen in zee, zoowel als die op vlotten al van verre konden zien, waarheen zy den steven moesten richten en waar zy veilig waren.

En alle die dan, brachten offers naar dan tempel en de koningen kregen geschenken, zooveel en zoo rykelyk, want het zeevarende volk was gul, dat Bedekoog vermaardheid had tot ver in de wereld wegens de schatten en ook wegens de vele vreemdsoortige dingen, die daar te zien waren en die tweemaal ’s jaars, by ’t begin van ’t jaar in den winter en by ’t begin van bet voorjaar, als de stroomen ontdooiden en de vlotten weder kwamen uit het binnenland, werden getoond met groote feestelijkheden. Daar waren dan wonderen, zooals in de wereld niet meer te zien zyn, zooals de heilige vogel Lorre, prachtig van vederen als geen andere, met een rooden staart en groene vleugels, die sprak