Germania

27

door de vier witte meerpaarden. Harjasi baarde Harimella, die bij een storm uit de koets sloeg en aan de kust van ’t eiland van Nehalennia aandreef. De godin wekte Harimella op, en gaf haar als woonplaats het eiland Bedekoog, dat toen nog aan ’t land verbonden was en waarvan Veloog een deel uitmaakte. De twee zonen van Harimella, die zij baarde zonder door een man bekend te zijn, groeiden op tot sterke mannen, die zich zeer onderscheiden van alle lieden, die men in het land der Frisen of Bataven en verder over den stroom Mesa en den stroom BIn kende. Zy hadden blauwzwart haar en zwarte oogen en een okergele huid. Beiden kozen, toen zy volwassen waren, een gemalin uit de priesteressen van Nehalennia en weldra ontstond een nieuw, vreemd en schoon geslacht van menschen met zwarte oogen en blonde haren of blauwe oogen en zwarte haren. De vrouwen kleedden zich in groene gewaden, die zij verfden door koperstof in algensap te doen gisten. De mannen scheerden het gelaat geheel kaal en droegen hét haar kort. De twee gemalinnen van Winnó en Harjasi nu, die afgunstig op elkaar waren, bliezen hun gemalen in, elkaar te beoorlogen. Elk hoopte zoo, alleenheerschers te worden. Winnó weigerde zich op zijn broeder te werpen maar Harjasi vatte het plan ’s nachts • Winnó te doorsteken. Doch dit werd Nehalennia onthuld en zy riep den zeegeest op, die in den nacht, dat de broedermoord zou gebeuren en Harjasi met zijn gemalin en de geheele sipschaft, kinderen en kleinkinderen, meer dan vijf honderd, vereenigd waren, zyn hoofd verhief en de golven deed opzetten en den storm woeden z66, dat één golf waarop de sipschaft van Harjasi stond afecheurde van het land, waar Winnó en de zijnen sliepen. Nu was Harjasi alleen-heerscher op dat eiland en keerde niet weer, hoewel het eiland arm was en zjjn sipschaft sober, en ten laatste in dienstbaarheid leefde. Winnó bracht Nehalennia een offer van dankbaarheid, door het