Germania

25

mannen dood lagen, ook Aspriaan en de anderen waren gevloden. Zeven lag spartelend by den boom, in gevaar van te stikken, tot zy hem haastig de doeken afru&ten en het edele dier hun herkende en mak medeliep.

By de tenten was de stryd afgeloopen. Zeven roovers waren gedood en twaalf van de Frisen. Zy brachten de rest van den nacht wakend door en eerst tegen den morgen konden zy de mannen begraven en een zendbode sturen met de mare aan koning Tjilbard.

Toen zy de roovers gingen begraven en Aspriaan ontkleedden, daar verschrikten zy, want de roover bleek geen man geweest te zyn maar een vrouw en prins Istovar weende zeer omdat de eerste vyand, die hij gedood had .met Thoering, een weerlooze vrouw was geweest, wier bloed het zwaard ontheiligde.

Zy trokken ’s middags verder en reisden zeven dagen zonder ongevallen verder, toen zy in het groote woud de sporen van vier menschen bemerkten, drie van mannen en één van een vrouw. Zy volgden de sporen en liepen in dezelfde richting als hun reisdoel. Gingen die vier ook naar Harimona? Of waren het dwaalsporen van dolende reizigers. Zy bleven op hun hoede, waakten ’s nachts met tweeën tegelijk, altoos het zwaard naast zich, gereed tot plotselinge weer. Maar na vier dagen volgens, daar begonnen de sporen zich te kruisen en men zag, dat de mannen den weg zochten, her en der speurden, in de boomen klommen en dikwerf de vrouw over lange afstanden droegen, want dan zag men het spoor van haar smalle, kleine voeten niet terwyi de sporen van een der mannen dieper was, als droeg hy een last.

En onrustig vroeg de kleine bent zich af, wat deze vier lieden wel beoogden, hier alleen dwalend in de gevaariyke wildernis.