Germania

21

mare, dat koning Tjilbard den brenger van den kerfetok zooveel graan zou geven als op één dag met vier sikkels kon gemaaid worden. Want de Frisen hadden overvloed daar zy vee ruilden met de volkeren links van deSutoren en van de Sutoren zelf schatting hieven, vier sikkels van eiken vrye gedurende den geheelen oogstmaand zoodat zij zelfs de pronkbeesten met haver voederden in plaats van gras, dat overigens rykelijk groeide in ’t geheele land der Frisen en ver daarover heen op de eilanden. In het bosch der Widigensen waren ze 's nachts overvallen door den hoofdman Aspriaan met zijn zeventig gezellen. Hem'was de reis van prins Istovar niet aangezegd omdat hy van alle eer vervallen was verklaard, sedert hy 't gastrecht geschonden had. Aspriaan had den hoofdman Jelle, die vee zou brengen naar Renegouw bij zich genoodigd en wetende dat Jelle een groot drinker was, had hy hem vele horens Widigenser meö te drinken aangeboden, dat met wilden honing en galappels gebrouwen wordt. Toen Jelle beschonken was, had Aspriaan hem zyn vee afgekocht, zeventig koppels uitgezóchte beesten voor twee pak wonderkruiden, die op de borst gedragen waarborgen tegen het zwarte water, de ziekte die alle drinkers krygen als ze oud worden. Toen nu Jelle den volgenden ochtend weer nuchter was en zyn mannen verzamelde en zyn vee zocht om verder te dryven, zeide Aspriaan, dat het vee reeds weg was gebracht naar zyn weiden en Jelle’s eigen mannen erkenden, dat hy ’t vee verkocht had voor twee pak wonderkruiden. Jelle, ziende welk een ramp door de dronkenschap ontstaan was, zond zyn mannen terug met zyn kortzwaard, gaf hun bevel, dit zwaard aan zyn zoon te geven, wanneer hy zweren wilde, nooit een droppel meé te zullen drinken en aan koning Tjilbard mede te deelen, wat zjj'gezien hadden. Nèt nam Jelle een steen op en sloeg dezen met de vuist met zoo zwaren slag tegen den eigen slaap, dat hy dood neerviel als geveld door een godsoordeel.