Poppenkast, een vroolijk spel vol ernst

Op het landgoed van Amiante, waarvan een gedeelte tot speeltuin is ingericht. Op den achtergrond de woonwagen van Jan Klaassen.

SPIRITIO en PIERLALA.

SPIRITIO (als een in ’tphosphor-blauw gekleede gestalte met een kap op als de inquisitie-rechters droegen).

Terug van ’t zwerven in die droeve streken,

Waar ’t lichaamlooze lijf naar vreugde dorst Van menschen en hun bloedrijk, wereldsch wezen,

Rijs ik hier op, die lust zoek nu in ’t derven,

Solaes in and’rer vreugd, bloedloos verlanger,

Wiens venen zijn van etherstof doorvloeid,

En toch van zucht naar aardschen lust doorgloeid;

Uit and’re wereld kom ’k naar hier gevaren,

Mij is bekend, waarnaar uw weten haakt,

Mij is de tooverkracht, mij ’t lotsbestuur,

Ik wissel van gestalten naar ’t mij lust,

’k Roep geesten op van aarde, bosch en hei,

Ik stuur den mensch, die meent zichzelven vrij,

Pleit schuldloosheid in schuld en omgekeerd,

Want d’onschuld is de schuld van alle schuld’gen!

Nu zie naar ’t spel, dat ik mij zelf verschaf,

Ik ben de Dood — maar rijs nu uit het graf.