Poppenkast, een vroolijk spel vol ernst

49

HIDALGO.

Waarlijk, ik ben gewond. De geldzak was sterker dan het zwaard. Hij sloeg mij er mee en ik was verblind, en al de scherpe kanten van zijn gesnoeide dubloenen sloegen sneden in mijn voorhoofd.

Alleen mijzelf redde ik onbesmet. Eér voor baat.

SWANHILDE.

Buig U bij mij neder (hem bettend en met haar zakdoek verbindend).

Doet het U pijn, bleeke ridder ? Zie, ik zal een kus geven op elk van uwe wonden en zij zullen zich sluiten.

HIDALGO.

Jonkvrouw, mij is gezegd, dat ik liefde zal vinden bij de eerste jonkvrouw, waarvoor ik zal nederknielen en die mij knielende de bloedende wonden met kussen zal heelen, al de vele bloedende wonden, die het dubloen aan het blazoen slaat. En zie, ik lig geknield, jonkvrouw en gij hebt mij gekust .... Ik heb U lief.

SWANHILDE.

En ik heb U lief.

HIDALGO.

Voor eeuwig de uwe, in lief en leed.

SWANHILDE.

Voor eeuwig de uwe, in leed en lief.

HIDALGO.    (opstaande)

Kom mee — ik voer U naar mijn luchtkasteel.

SWANHILDE.

Ja, laat ons er heen snellen.

HIDALGO.

Buiten staat mijn Pegasus gezadeld.

SWANHILDE.

Voorwaarts — naar wolkenland!

(Beiden gearmd af).