Poppenkast, een vroolijk spel vol ernst

39

JAN KLAASSEN.

Maar ik wil mijn publiek zelf kiezen. Geef mij als publiek louter menschen, die een geheim te verzwijgen, een verdriet te lenigen en een smart te vergeten hebben. De dichter heet Spiritio en behoort tot het geestenrijk; het zal dus geestig zijn. Op je plaats, op je plaats, op je plaats, op je plaats, sujetten! Juich ons niet toe voor het eind, want wij loopen anders gevaar onze deugden voor gebreken en onze gebreken voor deugden te gaan aanzien. Op jelui plaats, op jelui plaats sujetten! Het stuk dat wij vandaag vertoonen, verbeeldt den strijd tusschen liefde en goud. De moraal is even vernietigend als troostrijk, want het publiek zal heengaan met de overtuiging, dat de vrouw de schuld van den man en de man de schuld van de vrouw draagt. Dat maakt het wederzijdsche vergeven gemakkelijk, en als de roeping van het tooneel bestaat in de propaganda voor de goede reden, welnu, dan is er niets verheveners dan de moraal van het nieuwe stuk, dat tot ondertitel heeft: De liefde sticht. — Op je plaatsen, en muziek, muziek, muziek ....

(Jan Klaassen geleidt Amiante naar een eerezetel. Het bruidspaar en de jonge lieden groepeeren zich. De muzikanten komen op en stellen zich op nabij de plaats, waar Jan Klaassen en zijn makkers het tooneel opslaan).

DOEDELZAK. (tot Dwarsfluit).

Weet je, mijn kunst staat het hoogste, van wege mijn instrument. Deze zak is gemaakt van het vel van een ongeboren geitje en de moeder is aan de bevalling gestorven. Tureluut .... tureluut .... hoor je het niet aan de droefenis van de tonen ?

DWARSFLUIT.

Dan moet je mijn flluit hooren .... Ik maak van kouwen wind warm geluid. Warm geluid wekt de zinnen op, opgewekte zinnen leiden tot het huwelijk, het huwelijk