149
BLANCA
Dag hartelap, je liet mij lange wachten,
MARJOLIEN
Pardon — dat is mijn minnaar, handjes los,
(zij duwt Blanca weg)
BLANCA
Pardon, het is de mijne — kom mijn ventje,
En schenk mij voor het wachten een goud centje ...
MARJOLIEN
Wat juffrouw, wou je in mijn duiven schieten? BLANCA
Wat juffrouw, wou je het mij liegen hieten?
MARJOLIEN
Pas op karonje — of ’k weet je wel te vinden, BLANCA
O dacht je, ik heb ook geen sterke vrinden?
MARJOLIEN
Jou vrinden mensch — dat zijn de vuilste schooiers, BLANCA
De jouwe, de beruchtste rinkelrooiers,
SCHOPPEN ZEVEN
Daar vangt het aan, nu krijgen wij 't gevecht,