De Schrik van Mengelberg

7

Vrouwen en trouwen, Dwaas die ’t gelooft, Wat zij belooft.

Hij had het vaak gezongen in zijn jeugd.... En nu uit het oude, krakende orgeltje, de aria kwam, zag hij opeens zichzelf, toen hij jong, rijzig, krachtig op het tooneel gestaan had en het

„Alles is logen”

had gezongen en de harten had veroverd van de meisjes en vrouwen in de zaal — die naar de gewoonte van het andere geslacht, niets liever hooren dan het verwijt van trouweloosheid.

Maar toen hij het speelde, hoorde hij met zijn fijn ontwikkeld muzikaal gehoor, dat het orgeltje valsch was.

En hij nam het geheel uit elkaar, stemde het zuiver en toen hij er eindelijk mee klaar was en weer aan den beugel draaide, toen klonk dat kleine orgeltje van Zwltsersch maaksel, waarmede niemand meer door de stad had willen gaan, omdat het zoo nietig was, zoo klaar en gevoelig, alsof het dankbaar was, dat het eindelijk weer zuiver zingen mocht.

Dan, vol hoop, ging hij de straat op. Hij draaide muzikaal, zorgde voor ’t juiste tempo en toen hij op dien eersten, druilerigen dag het wijsje in de straten