De Schrik van Mengelberg

28

Toen kwamen zij voorde woning van Martin Heucke-roth.

Maar het orgel stond nog niet stil, of Martin had zijn venster al open en strooide dubbeltjes naar beneden alsof Jupiters bezoek aan Danae werd vertoond.

„Draaien?” vroeg de gesjochte jongen.

„Ja.... de twee wielen van je onderstel.... en vlug!”.... riep Martin.

’s Avonds telden zij weder den inhoud van de bus na. .. Zij hadden twaalf muzikanten bezocht, die als de oude zanger „muzikaal” waren. Het orgel had bijna niet behoeven te spelen.

„Da’s vijf gulden voor den man....”

„Ik zeg tot de dienstmeissies voortaan stik hartje met jelui hartjes”, zei de dalfer.

„En ik”, zei de gesjochte jongen, „ik____ben geen

gesjochte jongen meer.”

Dien avond had zijn moeder een warmen wollen omslagdoek, waarmee ze pronkte bij de buren. „Want haar jongen” sneed zij op, „had een‘fijn baantje gekregen bij de stadsmuziek.”

De zanger liet ’s nachts Emser-pastilles op zijn tong smelten.

Niets is beter voor „de stem”.

En den volgenden dag en vele, vele dagen daarna was de zanger de wegwijzer naar de woningen