Kalverstraat

8o

zoon brioles laat rondloopen. Wat gebeurt dan r Dan verkoopen ze allemaal an een sjabbes. En dan gaat er geen een naar de Sjoel. Waar moet de raaf dan van leven ? Dan kan hij morgen zijn kerk verhuren voor pakhuis aan De Vries en van Burem Alles gaat om de duiten en wat er meer in 't leven en in den dood is, zal men zien als de tijd komt.”

Vaandaag was David De Leeuw in een goede luim. Het was mooi weer, écht voorjaarsweer voor de zaak. Ze moesten nu hun winterplunje afleggen en demi-saisons en costuums koopen. Van morgen was 't al druk geweest. Daareven had hij den gierigen advocaat een winkelknecht aangesmeerd.

Hij had de oud modische demi-saison zóó gelegd, dat de man hem zien moest, maar hem steeds andere jassen aangepast.

„Laat ik deze eens aanpassen!” had de man gezegd. David had de jas toen zwijgend wat ter zij gelegd, alsof hij hem wilde verbergen en had weer een andere jas te voorschijn gehaald. Dat had hij zoo tweemaal gedaan.

„Waarom laat u mij die jas niet eens passen. De kleur bevalt mij.”

En schijnbaar traag was David er toe overgegaan de jas te toonen, had gezegd, dat die eigenlijk niet in den prijs viel, die mijnheer wilde besteden, . . . dat het zijn maat niet was . . .”

De advocaat had de jas aangepast, slim vermoed, dat wat zoo traag door den winkelier werd aangeboden, juist ietsg oeds moest zijn en had de jas gekocht.

En David lachte om de gelukte list, had meer voldoening van het besef van zijn grootere slimheid, dan van het verkoopen van 't incourante stuk.

Hij hoorde achter in de opkamer, waar de coupeur werkte, het knarsend snieren van de zware schaar door het buckskin. Dat gaf hem een gevoel van drukke bezigheid, van geldver-dienen. Hij keek in den winkel beneden zich. ’t Zag er frisch en goed uit. De standaars hingen vol van ’t nieuw ontvangen lente- en zomergoed. De uitstalkast was ditmaal bijzonder goed uitgevallen. Onbewust had hij iets bij Vlissingen afgezien. Je moest een winkelkast niet al te vol maken. Dat gaf iets rommeligs.

En zeker, een kunstvoorwerp kon geen kwaad. Zoo had hij in de étalage op een zuiltje de groote majolica-vaas, die hij bij