Kalverstraat

Hoofdstuk IV.

♦ Mijnheer, weet u, dat vandaag het accept van Dietrich und Cohn wordt gepresenteerd?»

Hoevelman, de boekhouder, stond naast de hooge, bruine lessenaar in de opkamer, achter den winkel. Hij was een slanke, blonde man van in de dertig, armelijke heer, met een fijn besneden gelaat, en knokige handen, met lange, fijne vingers.

David de Leeuw wist het. Sedert acht dagen had hij aan het accept gedacht. Drieduizend vijfhonderd en zeventig gulden ! Twee duizend gulden had hij bij elkaar. De belasting kon nog uitgesteld worden, maar het gas moest vandaag betaald worden, omdat anders de toevoer zou worden afgesneden. Sedert acht dagen pijnigde de Leeuw zich om de duizend vijfhonderd en zeventig gulden bij elkaar te krijgen om het accept te betalen. Dietrich und Cohn, fabrikanten van confectie te Berlijn, hadden hem de vorige maal niet meer op wissel willen leveren. En de Leeuw moest hun goed hebben, dat courant en goedkoop was. Toen had hij accepten gegeven en het eerste en grootste zou vandaag, Maandag, vervallen. Hij had dan nog tijd tot ’s middags, misschien tot den avond. Want als er moeielijk-heden kwamen, zouden niet slechts Dietrich en Cohn hem voortaan alleen a contant leveren, maar zijn goeden naam als koopman zou hij er bij kunnen inschieten.

De geheele week had hij gehoopt op goede ontvangst in den winkel. Maar het was regenachtig geweest en koud, de menschen bleven nog in oude winterkleeren loopen. Wèl w^ras er nogal wat aangemeten, maar het geld daarvoor zou op zijn spoedigst over een half jaar binnen zijn.

Elke dag- die hem nader bracht tot den vervaldag van de som, maakte hem onrustiger. Hij stond den ganschen dag achter de toonbank, keek door de vensters van de uitstalkasten in de straat en monsterde de voorbijgangers met iets in zijn