Kalverstraat

3°

water van uit den vloed in een vvèl naar boven uit de fontein Ethan.

Op Jomkippoer moest de hoogepriesters zich vijfmaal baden en tienmaal zijn handen en voeten wasschen. In deze badkamer baadde hij zich de eerste maal ... en de andere vier keeren op de heilige plaats boven de kamer Parvar.»

„Was het koud water grootpa, uit die fontein?”

„Als ’t een jonge Hooge-Priester was, gebruikte hij koud water. Maar als ’t een oud man was, maakten wij den vorigen avond ijzeren platen heet en schoven die dan in het koude water, dat het lauw werd ...»

Zacharias de Leeuw stak zijn wijsvinger naar beneden in de lucht, als iemand die in een bad voelt of 't water de goede temperatuur heeft . . .

«Tegenwoordig zouden ze een thermometer nemen, grootpa.»

«Nou natuurlijk, in den tegenwoordigen tijd zijn de menschen ook zoo vooruitgaan ...» En minachtend:

«Een thermometer! Als wij maar niet onze handen hebben kunnen voelen of het Jomkippoerbad voor den ouden man warm genoeg was...

Met driftige, verzwegen minachting, zijn gerimpelde hand geschulpt, woelde Zacharias de Leeuw in de lucht, die voor hem op dit oogenblik het bad was.

Na een wijl ging het grootvadertje voort in droomgesprek:

«Als hij uit het bad was gekomen en zich afgedroogd had, brachten de priesters hem de goudene kleederen. De onderbroek, den langen witten rok. den geborduurden gordel, den hemelsblauwen bovenrok met granaten en gouden schel-lekens, de borstlap, den lijfrok, de bovenmuts met de gouden kroon en de naam Gods er op. Als hij dan die staatsie-kleederen aan had, ging hij naar ’t binnenste voorhof.

Maar vóór hij iets begon, waschte hij nogmaals zijn handen en voeten in een gouden handbekken met heilig water gevuld. En dan eerst begon hij zijn dienst

Hij bleef stil zitten, turend naar het kind, dat zich onrustig gevoelde, onder den druk van die vreemde, open oogen.

„Grootpa, ik wou u nog wat vragen . . . Nico Selder, een jongen op school, zegt. dat eerst de Katholieken kommen