Kalverstraat

2 6

me, die vrouw brengt onzen Dóvid nog tot den bedelstaf . . .

«Als het er maar afkan!» antwoordde Simon de Leeuw wijs, <met zoon zaak! Maar er is toch iets. dat mij niet bevalt ... Er komt een winkel aan de overkant, vlak over de zaak van onzen Dóvid . . . Als hem dat maar geen concurrentie doet. . . >

Het oude vrouwtje richtte zich opeens op.

«Wat? Een winkel tegenover onzen Dóvid? Hoe komme ze daartoe ? >

„De moderne concurrentie. De moderne concurrentie . . .

,.Concurrentie?. . , Zou het hem kwaad doen?’

„Hij zegt van neen. Maar ik zie er geen goeds in . . .

..O, zegt hij dat het hem geen kwaad doet. Dan doet het hem geen kwaad . . . Dat dacht ik ook wel. Onzen David kan geen kwaad gebeuren. Zoo n braven zoon, doet God geen kwaad aan. Neem jij een voorbeeld aan je vader Eddi . . . Zoo n tweede man moet er nog in de wereld geboren w'or-den . . . Toen-ie zoo klein was als jij. heeft-ie zich al de kiksies en de bolussen uit zijn mond gespaard om ze aan zijn ouders te brengen. Dat was een kind zooals t behoorde . . . Maar God heeft hem er ook voor gezegend ..."

,,\Yat zei Stijntje, Sjimme?"

Het grootvadertje had zijn hoogen hoed zorgvuldig met een zijden doek bedekt en naar het kleine voorkamertje gebracht, daar den hoed in de mahoniehouten linnenkast gelegd. Hij kw^ram nu terug, een klein zwart kapje op t hoofd en ging nu in de groote leunstoel bij het raam zitten. Met een gewoonte-greep, nam hij een klein tabakspotje van een laag kastje en begon een bruinhouten pijpje te stoppen.

„Wat ze zei^? Ze zei niks. k Heb ’r niet gezien..."

..Dan zal ze nog geslapen hebben. Slaapt je moeder niet laat, Eddi F'

„Ja grootmoe, wel tot elf uur s morgens!"

„Hoor je dat Sjimme! Zoon lui beest. Ja, ja... ja... ja... mijn arme David heeft een huwelijk gedaan! Dat heeft ie waarachtig niet verdiend hoor. Een schande is het . . . Tot tw'aalf uur slapen. Die huishouden kan niet goed gaan. Ik zal het rijk zijn, wat de meiden mijn Dóvid bestelen. Weet je w'at je moest