Kalverstraat

Titel
Kalverstraat

Jaar
1905

Pagina's
368



20

«Hier David. een koekkie voor je schönkat, omdat je zoo goed geleerd hebt ...»

«Hier moe, u ook een stukkie ...»

En als twee kinderen hadden ze geknabbeld op t koekje . . . eéntje samen . . . het éénige, dat gered had kunnen worden uit trommeltje vol koekjes voor meester, harde rente voor zoet-minnend, graag-mummelend jode-moedertje.

Later, later, later, dikwijls als Dóvid koek op tafel zag staan in zijn huishouden, nu volop en rijk-doorboterd, had hij opeens zóó weer zijn moeder zien staan ... en iets diks was in zijn keel gezwollen, waardoor hij geen koek kon eten. week voelde hij zich in zijn maag en vochtig werden zijn oogen. . .

Dan had hij een bord genomen en 't volop geladen met koek van zijn tafel en tot Hduard-Simon, zijn oudsten zoon:

«Eduard, breng dat even naar grootmoeder...»

«Hè pa, weer al . . . ik wou vanavond de tooverlantaarn gaan zien ...»

«Bréng het . . . vooruit . . . voor den donder! . .»

En het jongske, niet begrijpend die plotselinge drift, was bang maar traag gegaan, met een hekel aan die grootmoeder, die altijd zijn liefste vrije uurtjes eischtc . . . >

Gezorgd had David voor vader, voor moeder, voor de zusters . . . En het had hem stérker gemaakt . . . Achter zich had hij gevoeld den ijzeren dwang om geld te verdienen. . . en voor zich had hij gezien de zegenende blikken van 't vadertje, méér zijn kind dan hij 't zijne.

«Dag David. Heb je al handgiftr> Eiken dag, op't zelfde uur, kwam de grootvader van de Kerkstraat naar de Kalverstraat om naar zijn Dóvid te kijken. Maar kof lïe-drinken bleef hij niet. Oude, stokoude Sara, zijn vrouw, zat te wachten met het blauw-geémailleerde koffic-polje. waar sedert twintig jaar een te groot dekseltje op wibbelde.

Oude Simon de Leeuw keek naar de spiegelruiten. Oogde naar boven, naar de gouden letters: «David de Leeuw.» Dan vroeg hij of er al handgift was. Als David niet thuis was, vroeg hij ’t aan den boekhouder, of aan den coupeur. Maar allen antwoordden ze altijd bevestigend. En daarna vroeg hij:

,,Hoe is ’t gisteren geweest?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.