Het geheim van Polichinelle

HET GEHEIM VAN POLICHINELLE. 6l

Dood (pakt hem aan).

Nou eindelijk de kist in.

Polichinelle (vechtend, met den dood. Polichinelle met de beenen in de kist, met zijn hoofd er buiten). Ach, lieve Dood, laat mij biechten,

Met mijn voeten in het graf...

Dood.

Biecht....

Polichinelle.

Ga dan eerst van 't deksel af.

(Dood er af, Polichinelle er uit. Stopt Dood er in met het hoofd alleen er buiten). Dood.

Laat me er uit...

Polichinelle.

Biecht nou maar jouw zond’. Dood.

De zonde van den Dood ligt in den grond.

(hij trekt zijn kop in de kist en roept met grafstem)

Van den toren in den put.

Colombine {aan de kist luisterend).

Wat hoor ik grommen uit zijn graf?

Dood (uit de kist. Het doodsklokje begint dcor Polichinelle getrokken, te klepelen).

Al wat mij drukt dat moet er af.

(Het deksel rijst op. De Dood pakt Colombine en werpt haar in de kist, daarna grijpt hij Polichinelle en gooit hem er bij neer). Dood (hij bengelt aan het klokje, begeleiding van de fluit van Barbero, die den hertog en de hertogin strak in 't gelaat staart).

Zij sterk dat gij een reus verslaat,

De dood komt vroeg of laat,

Gij allen in het rond,

Eens komt gij in den grond,

Der menschen eind is 't graf,

En daar wacht elk God’s straf.

EINDE VAN HET SPEL IN DE POPPENKAST. . Hertogin.

O, houdt mij vast... ’k bezwijm te zelfder stond !

Hertog.

Wij zijn verraden door een poppenmond.. .

Asnazo.

Nu is het tijd voor de gerechtigheid.