Het geheim van Polichinelle

42 HET GEHEIM VAN POLICHINELLE.

Encanto.

Kadmus.

Da’s de dood ... die komt het allerlaatst... en dan valt het scherm ... (Het s ch e r m valt).

Einde van het Tweede Bedrijj.

DERDE BEDRIJF.

(Een Qpen plek in het hertogelijk park. Op den achtergrond het kasteel. Een put met een emmer, welke over een katrol kan worden opgetrokken en neergelaten).

Jonkheer Florguindus, Jonkvrouw Bella Cara.

Florguindus.

Mijn lieve Bella Cara, 't is nog vroeg,

Straks als het feest begint zijn wij niet meer Als nu alleen te saam, daarom gedoog,

Dat ik j’omhels met volle overgave, (hij kust haar). Bella Cara.

Kom laat ons aan den rand der put gaan zitten,

Hoe vreemd, zoo lang heb ik naar ’t feest verlangd, En nu ’t zoodra begint ben ik bezwaard,

’k Zou liever heden met jou samen blijven,

Den heelen nacht in ’t blanke maanlicht wand’len, Of naar je verzen luist’ren, Florguindus.

Florguindus.

En ik, ik ken geen grooter feest wellieve,

Dan dat van eenzaam met ons beiden zijn,

Jouw oogen schitt’ren mooier dan de lampen,

Jouw blos heeft meer kleur dan het vlaggedoek,

De Grieksche beelden ruil ik voor jouw neusje,

En liever dan al ’t feestelijk gepraat

Heb ik jouw mondje als ’k het dwing tot zwijgen, (hij kust haar). (De hertog en de hertogin komen op en luisteren achter 't struikgewas naar hun kinderen).

De Hertogin.

O zie, ze zitten aan dezelfde put,

In welker diept’ de gruwb’re misdaad slaapt, En aan den rand daarvan zij jokken, kussen ...