IV
Maar Leonard beproefde een uiterste middel om aan haar invloed te ontkomen. Hij voelde instinctmatig zich bevreesd, deze vluchtende vrouw te achtervolgen.
Hij had zijn moeder voor willen stellen, Adrienne te ontslaan, maar hij kon geen aannemelijke reden vinden, om dat ontslag gegrond te doen schijnen. Zij gaf niet de minste aanleiding tot eenigerlei klacht, leefde ingetogen als een non, zorgend voor haar bloemen en gedwee en zacht haar treurig leven doorlijdende.
Daarom besloot hij zelf weg te gaan. De zomer was ten einde. De nieuwe cursus te Charlottenburg zou aanvangen en hij zeide tot zijn moeder, zich weder volkomen gezond en sterk te voelen, opnieuw aan de studie te willen gaan. Zijn moeder zag hem aan met liefde en bewondering in de oogen. Hij had wel gelijk; het buitenleven had hem nog meer gebruind, de voortgezette lichaamsoefeningen hadden hem breeder, krachtiger, musculeuser, mannelijker gemaakt. Hij was nog altijd slank, maar meer nervig dan tenger.