Een droomer ter haringvangst

39

„Eune deune de flip-flap, ik ben de knappe Chap...”

Herman lag weer stil; dan draaide een troepje mannetjes en vrouwtjes en jongens in een warrelwind weg. En hij zag plotseling kalm en statig Dante, met een gelaat als wit gipsmasker, het hoofd omlauwerd. En met breed armgebaar :

„Auf halben Weg des Menschenlebens fand Ich midi in einen finstren Wald versehlagen,

Weil ich vom graden Weg mich abgewandt.”

„Ga verder, ga verder, onsterflijke dichter !”

Auf halben Weg des Menschenlebens fand Ich mich____

„Dat weten we al, ga verder, ga verder. .

Auf halben Weg des Menschenlebens fand Ich mich in einen finstern Wald....

„Houd op, houd op, grafstem, houd op.” in einen finstern Wald.

„Ach God, verlos mij, verlos mij ; ik zal nooit meer varen gaan !”

Eune deune de flip-flap . .

„Help, help, daar is Chap naast Dante — o help, die twee samen .. ..”

Herman lag weerloos. Hij zag de twee nu dansen en telkens trokken ze aan een slip van ’t wijdgeplooid gewaad van Dante, die maar altijd de twee zelfde regels dreunde, met een groven, breeden, diepen galm. Dan hoorde hij zware stemmen, hij zag engeltjes met bolle monden en uit de kleine pruilmondjes kwamen