Een droomer ter haringvangst

96

f 30,000 als subsidie door de Staten aan het Collegie toegestaan.

In 1627 leverden de admiraliteiten, belast met de uitrusting der convooischepen, 24 oorlogschepen, waarvoor zij een subsidie van een millioen ontvingen, dat over de provinciën werd omgeslagen, naar verhouding van het belang, dat elk harer bij de verschillende takken van zeevisscherij had. De geschillen met Engeland en de vijandige gezindheid van dat rijk, vooral jegens onze haringvloot, benevens de rustelooze aanvallen der Duinkerkers, omringden in dit tijdperk de haringvis-scherij met tal van ernstige gevaren en bezwaren. Dat zij desniettemin, juist in dit tijdperk, tot grooten bloei is geraakt, schijnt inderdaad verwonderlijk. Toch is dit het geval, indien ook maar een gedeelte waar is van ’t geen Meynert Semeyns, in zijn in 1639 geschreven : „Corte Beschryvinghe over de Haring Visscherye in Hollandt”, mededeelt omtrent den omvang en de beteekenis van het bedrijf in de eerste helft der zeventiende eeuw.

Prof. Beaujon noemt dit veelgeroemde boekje vol dwaze grootspraak, die alle vertrouwen in de meegedeelde feiten beneemt én onduidelijkheid van stijl, die den lezer veelal in ’t onzekere laat omtrent de juistheid van het meegedeelde.

„Het sterkst treft echter daarin de naïeve uiting van den geest van uitsluiting en monopolie, die reeds destijds alle belanghebbenden bij onze haringvaart beheerschte; de overtuiging, niet alleen dat geen vreemde behoorlijk haring kon vangen, maar dat alle pogingen, elders daartoe aangewend, in zekeren zin vergrijpen waren jegens den wil der Voorzienigheid ;