Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

23 augustus 1943 maandag

Vandaag heb ik iets nieuws ontdekt. Ik neem een aanloopje en dan rol ik mezelf om, dat gaat dan heel vlug en dan lig ik op mijn buik en heb de grootste schik. Cor heeft me iedere keer recht gelegd, want ik had pas pap gegeten en begon dan een beetje te spugen, maar ik gaf het niet op, ik had nu de smaak te pakken. Ook heb ik voor het eerst zelfstandig een biscuitje gegeten. Op het laatst was alles verkruimeld, maar ik vond het erg leuk, het geeft een zelfstandig gevoel. Ik heb ook weer bosbessen gegeten, die vind ik erg lekker. Je wordt er alleen helemaal paars van.

Charkoff is in Russische handen. Er is in Rusland feest. Verder is er nog niet veel nieuws.

24 augustus 1943 dinsdag

Berlijn is vannacht gebombardeerd. 58 vliegtuigen zijn niet teruggekeerd. We hebben hier vandaag luchtalarm gehad, er werd echter niet geschoten. Gisteravond en vannacht is er wel geschoten. Gisteravond vlogen de scherven om ons heen, het was een gekletter van jewelste en Greet en Cor zijn niet naar bed gegaan voordat het wat rustiger werd. Er vlogen ontzettend veel vliegtuigen over vannacht. Wij konden er niet van slapen.

Ik heb vandaag weer mijn kunsten uitgehaald en het ging weer beter dan gisteren. Oma Hennekam en Oma Draak hebben mij bewonderd. Hier is voorspeld door een slaapster (waarzegster?), dat er zondag a.s. de 29^e vrede zou zijn om tien minuten voor half vier. Maar och, die voorspellingen waren er al eerder. We wachten met smart. Er gingen geruchten door de stad van een extra editie, omdat Hitler afgetreden was, maar wij hebben het dagblad De Telegraaf opgebeld. Er was niets van bekend.

Cor is mijn pap aan het maken. Het is tien uur en ik krijg mijn laatste voeding. Plukkie mag altijd mijn bordje aflikken, hij komt dan bij ons zitten.

25 augustus 1943 woensdag

Vandaag ben ik acht maanden en ik kan het heel goed merken dat ik al zo oud word, want ik krijg geweldig veel praats; als ik niet op tijd bediend word, dan zet ik eenvoudig direct een keel op, of ik ga liggen trappelen en maak daarbij zo’n vervaarlijk gebrul, dat ik er zelf soms bang van word. Ja, de anderen trekken zich daar niets van aan, ze worden ook niet bang, dus wat dat betreft heb ik niet veel succes. Ik zit dagelijks op de po, doe mijn grote en mijn kleine en plas er ook dikwijls over heen. Soms doe ik het uit protest alleen als ik er net af genomen ben en op een schone luier lig, die tussen twee haakjes geweldig moeilijk is droog te krijgen, omdat het iedere dag regent, maar ook wij baby’s hebben zo onze eigen sport.

We hebben ook een nieuw soort kindervoedsel; gerstebloem, een soort stijf

95