Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

bolusje heb. Om zeven uur lag ik weer in mijn bedje en om tien uur kreeg ik mijn laatste voeding.

7 juni 1943 maandag

Oma is vandaag jarig en we zijn dus vanmorgen om goed negen uur de deur uitgegaan. We waren om kwart over tien bij oma. Het stond er vol met bloemen. Oma is vandaag 73 geworden. Ik heb mijn ogen uitgekeken, eerst in de tram, toen in de trein. Er was zoveel te zien, en al de mensen keken naar mij. Ik ben zo heerlijk bruin. In Heemstede lopen allemaal Brits-Indiërs met baarden en tulbanden om hun hoofd, zij zijn Duitse krijgsgevangenen. Het is anders geen gezicht. We zijn om half drie bij Oma weggegaan en waren om kwart voor vier thuis. Ik heb toen nog lekker even in de tuin geslapen. Toen heeft Cor een paar uitjes voor mij gekookt en heel fijn gemaakt, en dat heb ik met twee biscuits en melk door elkaar gegeten. Het was erg lekker, maar ik had niet genoeg. Ik heb toen gebruld om meer, maar dat ging niet, want het was een hele portie. Toen heeft Cor mij afgeleid en daarna naar bed. Ik slaap nu lekker rustig.

8 juni 1943 dinsdag

We zijn vandaag naar de dokter geweest. Die woont nu in de Nicolaas Maesstraat aangezien het hele blok huizen aan het Museumplein door de Duitsers in beslag is genomen. Grote bunkers worden er op het Museumplein gebouwd. We zijn er even naar wezen kijken, alles is met Spaanse ruiters (versperringsmiddel: balk of staaf met scherpe pinnen of prikkeldraad erop) afgezet. Toen zijn we naar de markt gegaan en hebben aardbeien gehaald. Daarna zijn we even op de Ceintuurbaan gaan zitten, het begon net te regenen. Ik was heerlijk in slaap gesukkeld. Ik krijg nu voortaan twee keer per dag middageten. Dokter vond mij een schat. Dokter heeft nog geen telefoon, alles is even moeilijk te krijgen. Er is geen telefoonkabel. We waren om 5 uur thuis. Ik werd in de tuin gezet en kreeg tomatensap. Om zes uur gegeten, bloemkool en een uitje met biscuit en aardbei, mijn Davitamon. Het was een heerlijk papje en omdat ik zo’n vreselijk hard bolusje heb heeft Cor een uitje gekookt.

9 juni 1943

Ik heb vanmorgen heerlijk zacht gebolust, dus heeft het recept van Cor goed geholpen. Ik krijg nu mijn laatste voeding om zes uur. Ik heb vanmiddag eerst bloemkool met gekookte aardbeien en biscuits gegeten. Greet had haar handen vol, want als ik eet dan doe ik niets dan schreeuwen, het gaat niet vlug genoeg, je lacht je gewoon slap. ’s Morgens als ik mijn fles krijg, dito. Onder de hand lig ik gewoon te kreunen en mijn fles te liefkozen. Maar wanneer mijn bordje leeg

69