Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

22 mei 1943

Vandaag geen luchtalarm, we wisten niet hoe we het hadden. Donderdag moesten al de joodse mensen, die niet geopend waren en in Amsterdam woonachtig, zich melden. Naar wij vernamen, hadden er zich maar 900 gemeld; er waren 5 treinen, waarvan er één kon vertrekken. De Joodse Raad werd hiervoor ter verantwoording geroepen en nu moeten er 7000 van de Joodse Raad weg. Er is onder de Joodse mensen een paniekstemming, zo is er steeds wat anders. De narigheid is niet van de lucht.

We zijn gisteravond voor het eerst sinds ik op de wereld ben uit eten geweest. Ja, niet dat ik iets kreeg. Het was notabene bouilla-baisse. Dat is macaroni met kruiden, vlees en uitjes. Het was erg lekker zeiden Cor en Greet, maar ik deed niets dan huilen. Ik wilde in mijn eigen bedje. Ten einde raad hebben ze mij op schoot genomen in de kamer. Ik moest nog steeds snikken en Greet knuffelde mij steeds lekker. Ook mocht ik bij Cor op schoot, daarna zat ik bij oom Antoon, die nooit anders doet dan roken en nu zowaar zijn sigaret had weggelegd. Ja, niet dat er echte sigaretten waren. Cor en oom Antoon rookten surrogaat, het leek wel op een bosbrandje. Enfin, er is niets anders. Om tien over half elf stapten wij op. Ik werd met wagen en al naar beneden gedragen en we waren gelukkig vlak bij huis. Het was nog lekker licht. Ik kreeg mijn flesje en een schone broek en lag al snel in mijn eigen bedje.

23 mei 1943

Geen luchtalarm, wel vliegtuigen, maar erg hoog. We hebben lang geslapen, omdat het zondag was. Ik ben dus vanmiddag gewogen en kwam tot het aangename gewicht van 12 pond en 10 gram, daar gaat dan natuurlijk wel iets af. We hadden met ons drieën buiten willen zitten, maar het was een stuk frisser en ik ging alleen onder de dekentjes. Cor en Greet bleven binnen. Met oma Draak heb ik liggen keuvelen en dan schater ik het soms uit. Tante Annie wil me eens een nachtje meenemen, maar Cor en Greet denken er niet aan. Ze kunnen nog geen uur buiten me, laat staan een nacht.

24 mei 1943

Het was vandaag een akelige koude dag. Ik stond eerst in de tuin, maar toen begon het te regenen, daarna werd ik onder de waranda (balkon) gezet. Ik heb toen nog even lekker geslapen. Om kwart voor twee kreeg ik groente en mijn beschuit en een beetje uit mijn flesje toe omdat ik dat zo lekker vind. Tante Annie kwam en heeft met mij zitten keuvelen; zij is gek met mij en zal zien dat ze een box voor me losmaakt hier of daar. Ik heb gelachen en dan zwaai ik met handen en benen, afgewisseld met vele plasjes, want daar kan ik mee terecht.

64